EK 2 – DÖNÜM NOKTALARI

0
331

 

DARÜŞŞAFAKA TARİHİNDE ÖNEMLİ OLAYLAR

 

Ahmet Çakaloz

1863                     Yusuf Ziya Paşa, Gazi Ahmed Muhtar Paşa, Vidinli Tevfik Paşa, Sakızlı Ahmet Paşa ve Ali Naki                           Efendi tarafından, Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye adlı dernek 30 Mart 1863 günlü padişah                     fermanıyla kuruldu. Amacı yoksul ve yetim halk çocuklarının eğitim ve öğretimine destek olmak                  idi. Pek çok Osmanlı paşası ve aydını da Derneğin üyesi oldular. Bu, Türkiye tarihindeki ilk sivil                 örgütlenme örneklerindendir.

1865                      Başlangıçtaki amaç Kapalıçarşı ve çevresinde çalışan çırakların okutulması idi. Beyazıd’daki                       eski Valide Mektebi binası onarılarak derslere başlandı. Okul tek derslikte faaliyet gösteriyordu.                        Derslere gelenlere kitaplar ile her türlü ders aracını Cemiyet sağlıyor, ders verenler para                                           almıyordu. Türkiye’de ilk halk okulu sayılan bu “çırak mektebi” eğitime 1873’e kadar devam etti.

 

1867                      Cemiyet, 1867’den itibaren Mebahis-i İlmiyye (Bilimsel Konular) adıyla aylık bir dergi çıkardı.                 Daha çok pozitif bilimlerle ilgili yazıların yer aldığı derginin yayını birkaç yıl boyunca sürdü ve –                           zamanın en ileri eğitimini veren- Harbiye Mektebi öğrencileri dahil, geniş bir okur kitlesi                                         tarafından izlendi.

Cemiyet eğitim faaliyetlerinin bir parçası olarak, telif ve tercüme, birçok ders kitabı hazırladı. Bunlardan, Darüşşafaka Elifbası adıyla tanınan alfabe, Yusuf Ziya Paşa’nın Kadri Efendi ile birlikte hazırladıkları hesap kitabı ve Esmâ-i Türkiyye adlı sözlük büyük ilgi gördü ve yıllar boyu resmi okullarda da okutuldu. Takibeden yıllarda Darüşşafaka öğrencileri için yazılan kaynak veya yardımcı kitapların, Darüşşafaka dışındaki okullarda da okutulması yaygın bir uygulama oldu.

1868                      Sultan Abdülaziz tarafından yapılan bağışla satın alınan Fatih’teki arsa üzerine inşa edilmek                 üzere, İtalyan mimar Barironi tarafından tasarlanan ve planı Dolmabahçe Sarayını yapan                   Mimarbaşı Ohannes Balyan tarafından çizilen binanın inşaatına başlandı. Seçilen yer                                             İstanbul’un çok önemli bir mevkii idi. Okul binası, kız ve erkek öğrencilerin aynı çatı altında                  eğitimlerine uygun, çağının çok ilerisinde imkanlara sahip ve bu büyüklükte bir eğitim kompleksi                          olarak düşünülmüş ilk binadır. İnşaat masrafları devlet yöneticilerinden halka kadar yaygın bir                         kesimden toplanan bağışlarla karşılandı.

1872                      Cemiyet’in 25 Mart 1872 tarihli  Nizamnamesinde, “Cemiyet’in vatan sevgisini ve millet gayretini                              esas alacağı, üyelerinin bu yönde çaba gösterecek şahıslardan oluşacağı” belirtilmekteydi. Aynı                         Nizamname, inşa halindeki Okula “on yaşından büyük olmayan yetim ve fakir Müslüman kız ve                       erkek çocukların alınmasını, öğrencilerin her türlü masrafının Cemiyet’çe karşılanmasını, bir                    idare, bir de eğitim kurulu oluşturulmasını, mektebe bir müdür, bir de müdire tayin edilmesini”                    öngörüyordu. (1965-73 arasında görev yapan Nazıma Antel’e kadar Okulun bir “müdire”si ve                              1971’e kadar kız öğrenci kabulü olmamıştır.)

 

 

1873                      Darüşşafakat’ül İslamiye, parasız yatılı, özel statülü bir okul olarak, açılışta alınan 54 öğrencisi                             ile 29 Haziran’da Yüzbaşı Mustafa Efendi’nin verdiği ilk dersle öğretime başladı. Eğitim ve                             öğretim programı ibtidai (ilkokul), rüşdiye (ortaokul) ve idadi (lise) programlarını içine alacak                şekilde hazırlanmakla birlikte, Maarif Nezareti’ne bağlı okullarda uygulanan programın                                      üstündeydi. Toplam 8 yıl olan Okul’da son 2 yıl “âli” sınıflarını oluşturmaktaydı ve müfredatı                        yüksekokul programına göre hazırlanmıştı. Bu sebeple 1894 yılına kadar Darüşşafaka’yı                                   bitirenler yüksekokul mezunu sayılmıştı. Ayrıca son sınıf Telgraf-Fen Mektebi adını taşımaktaydı                          ve 1873-1894 yılları arasında Okul bir “telgraf fen mektebi” hüviyetini kazanmıştı.

 

1877-1878            93 Harbi diye bilinen 1877-78 Osmanlı-Rus Savaşı Darüşşafaka’da eğitimi etkiledi. İşgale                    uğrayan topraklardan binlerce göçmen İstanbul’a geldi. Binden fazla kız ve erkek çocuk Cemiyet                    tarafından Darüşşafaka binasına yerleştirildi. Zaman içinde bir kısmı başka yerlere gönderildi ve                         Okul asli işlevine döndü, fakat erkek çocuklardan anasız-babasız olanlar Okul’da alıkonuldu. Bu                        koşullarda Okulda altı ay kadar (çoğu subay olan öğretmenler cepheye gittiğinden, bazı                                         sınıflarda bir yıl) ders yapılamadı.

 

 

1879                      Bakanlar Kurulu’nda Mekteb-i Mülkiye’nin yüksekokula dönüştürülmesine karar verilmesi                              üzerine, II. Abdülhamit’e sunulan raporla, Darüşşafaka binasının Mekteb-i Mülkiye’ye verilmesi                          önerildi. Padişahın hükümete gönderdiği iradede “Darüşşafaka’nın hayırsever kimselerin                                      yardımları ile Müslüman yetimlerin eğitim ve öğretimlerini yaptırmak üzere kurulduğu, Okulda                              geceli ve gündüzlü 200’ü aşkın yoksul çocuğun bulunduğu” bildirildi ve bu düşünceden                                       vazgeçilmesi emredildi.

 

1879’dan 1903’e kadar Okulun Müdürlüğünü Kolağası (kıdemli yüzbaşı) Hüseyin Efendi yapmıştır. Ayrıca uzun bir dönem boyunca Bahriye, Harbiye, Erkan-ı Harbiye, Tıbbiye, Mühendishane gibi askeri okulların eğitim kadroları Darüşşafaka’da parasız ders vermişlerdir.

 

1881                      Darüşşafaka ilk mezunlarını verdi. Okulun ilk mezunu olan sekiz kişi, Cemiyet üyesi olan Posta                           ve Telgraf Nazırı İzzet Efendi’nin çabasıyla Bakanlığa alındılar. Bu sırada Okul mevcudu 125                            öğrenci idi.

 

1882                                    1882 yılına kadar ülkede Darüşşafaka, Galatasaray ve askeri liseler dışında, başka idadi yoktur. 1880’lerde ve 1900’lerin ortalarına kadar, zamanın birçok seçkin ve ünlü kişisi Darüşşafaka’da öğretmen olarak fahri görev almışlardır. Vatan şairi Namık Kemal, vak’anüvis Abdurrahman Şeref Bey, Manyasizade Mustafa Refik Bey, Babanzade Naim Bey, Bestekar Zekai Efendi, Ahmet Mithat Efendi, Ressam Agah Efendi, Selim Sırrı Bey (Tarcan), şair Yahya Kemal (Beyatlı), tarihçi Yusuf Akçura, Tahir Olgun, Ressam Ali Rıza Hoca bunların arasındadır. Ayrıca, matematikçi Salih Zeki, sosyolog Mehmet İzzet, maliyeci Hasan Ferit, edebiyatçı Ahmet Rasim ve İsmail Sefa, tarihçi Osman Nuri Ergin, 1920’den 1940’a kadar Okulun müdürlüğünü de yapan eğitimci Ali Kami Akyüz, ressam Mahmut Cûda gibi çok değerli bilim ve fikir adamı ile sanatçı Darüşşafaka’dan yetişmiş, çoğu orada uzun yıllar öğretmenlik de yapmıştır.

 

1884                      Darüşşafaka, Cemiyet’in mali olanakları ile ayakta duruyordu. 1884 yılına Okul’u ziyaret eden ve çok memnun kalan Sadrazam Küçük Said Paşa’nın girişimiyle, Darüşşafaka’nın bazı eksikleri Devlet hazinesinden karşılandı. II. Abdülhamit o yıl mezun olan 6 öğrenciyi kabul etti ve öğrenciler kendi yaptıkları tabloları -teşekkür mahiyetinde- Padişah’a verdiler. Bu tarihten sonra Darüşşafaka’dan her yıl mezun olanların isimlerini ve tablolarını Padişah’a takdim etmeleri adet haline geldi.

 

1888                      Her türlü toplantının yasaklanmasıyla Cemiyet üyeleri bir araya gelemez oldular. Toplantılar tatil                    edildi. Darüşşafaka mali sıkıntı içine düştü. Abdülhamit Darüşşafaka’yı himayesine aldı. Devlet,                   imtiyaz   alan şirketlerin Darüşşafaka’ya nakdi yardım yapmaları usulünü başlattı ve mali                                   sıkıntıdan kurtulundu.

 

1903                      Osmanlı Hükümeti bir öğrenci direnişi yüzünden Darüşşafaka’ya el koyarak yönetimini Maarif                   Nezareti’ne bağladı. Parasız öğretmenliği kaldırdı. Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye dağıldı.                                Darüşşafaka’nın bir devlet okuluna dönüşmesiyle kuruluş amacından sapıldı. Okula analı babalı                             ve bazı ileri gelen ailelerin çocukları da kaydedildi. Bu durum II. Meşrutiyet’e kadar sürdü.

 

 

1908                      II. Meşrutiyet’in ilanı üzerine Cemiyet’in eski üyeleri ve Darüşşafaka’dan yetişenler bir araya                    geldiler. Darüşşafaka Mezunin Cemiyeti’ni (Darüşşafakalılar Derneği) kurarak Okul’un                                             yaşatılması kararını aldılar.

 

1909                      Cemiyet-i Tedrisiye-i İslamiye üyeleri, devrin ünlü siyasilerini de çağırarak, tabii reis olan                                     Sadrazamın başkanlığında toplandılar. Yeniden çalışmaya başlayan Cemiyet ilk iş olarak                          Darüşşafaka’yı geri almak için Maarif Nezareti’ne başvurdu. Aynı yıl devir gerçekleşti.

 

1914-1923            Birinci Dünya Savaşı ve devamındaki Kurtuluş Savaşı yılları Darüşşafaka için çok zor ancak çok                           faal ve birçok yönden anlamlı bir dönemi simgeler:

1914’den 1916 yılına kadar Okulun geçimi Hükümetçe kısmen karşılandı. Savaşın sonuna doğru mali sıkıntı iyice arttı fakat yardımlarla idare edildi. 1914 sonrasında Sadrazam Talat Paşa ve Harbiye Nazırı Enver Paşa Darüşşafaka ile yakından ilgilendi.

 

Bu sırada, eğitim sekiz yıldan on yıla çıkarılarak, son sınıflara öğretmenlik mesleği ile ilgili dersler kondu ve Okul bir yüksek öğretmen okulu hüviyetine büründü. 1919 yılında Okul tekrar sekiz yıla indirildi.

 

Çıkarılan Taşra Teşkilatı Talimnamesi ile Bursa, İzmir ve Gelibolu’nda şubeler açıldı –fakat daha sonra kapandı.

 

Kurtuluş Savaşı yıllarında kadınların gerek cephede, gerek cephe gerisinde faaliyetler, toplum hayatına katılımlarıartıyor, kızların eğitimi önem kazanıyordu. Bu dönemde, kadınlar ilk kez Cemiyet üyeliğine alındı. Başta üyelerden Selami Paşa’nın kayınvalidesi Hatice Münteki Hanım, zamanın ileri gelen kişilerinin eşlerinden çok sayıda kadın Cemiyet’e üye oldu.

 

Darüşşafaka Spor Kulübü kuruldu (1914).

 

Cemiyetin üye sayısı 1909’daki yeniden kuruluş sırasında 150 kişiden ibaretken, 1916’da 700’e, 1917’de 1.400 kişiye yükseldi.

 

1916-1918 yıllarında lise bölümü öğrencileri askere alınıp Çanakkale Savaşı’na katılarak şehit düştüklerinden bu yıllarda mezun verilemedi. 1919-1920 yıllarında Darüşşafaka iki yıl yeni öğrenci kaydetmedi. Tüm bunların sonucunda öğrenci sayısı 200’e düştü.

 

Yeniden sınavla öğrenci alımına 1921-1922 ders yılında başlandı.

 

1924                      Cumhuriyet’in ilanından sonra, 1924’de çıkarılan Tevhid-i Tedrisat (öğretim birliği) Kanunu                 eğitim düzenini bütünlemeyi, laikleştirmeyi, tarih ve dil konularında ulusallığı öne çıkarmayı                            amaçlıyordu. Cemiyet Yönetim Kurulu öğretim programında bu yönde çok kapsamlı değişiklikler                        yapılmasını kararlaştırdı. Darüşşafaka “tam devreli lise” haline getirildi, özel lise konumunda                          devlet lise ve ortaokullarının programını uygulamaya başladı ve Darüşşafaka Lisesi adını aldı.                     Bu değişiklikler Maarif Vekaleti tarafından onaylandı ve Okulun mezunları Darülfünun ile yüksek                              okullara resmi lise mezunları gibi sınavsız kabul edilmeye başladılar.

 

1927                      İlkokul öğretmeni yetiştirmek amacıyla, Muallim Mekteplerinin dördüncü sınıfı ile eşdeğer, ayrı                      bir “muallim sınıfı” açıldı. Muallim sınıfı ilk mezunlarını 1929 yılında verdi. Maarif Vekaleti’nin                            isteği üzerine bu sınıf 1930 yılında kapatıldı.

 

1931                      Darüşşafaka mezunlarının hemen tümü önceki dönemlerde fen bilimleriyle ilgili yüksek öğrenim                dallarını tercih ederlerdi. Bu nedenle Okulun sadece fen sınıfı vardı. 1931’de Edebiyat sınıfı                     açıldı.

 

1935                      Cemiyet, adını Türk Okutma Kurumu olarak değiştirdi.

 

1939                      Erzincan’da deprem felaketine uğrayan ailelerden Okulun öğrenci kabul koşullarına uygun olan                          83 çocuk Darüşşafaka’ya alındı. Türkiye İş Bankası bu çocukların eğitim ve öğretim masraflarını                          Cemiyet’e ödemeyi taahhüt etti. “Erzincan yetimleri”ne kucak açılması o günlerde kamuoyunda                   saygı uyandıran ve duygulandıran bir olay olarak büyük yankı yaptı.

 

1940                      Darüşşafaka’da, resmi liselere paralel olarak öğrencilerin aynı sınıfta iki yıl okuma hakkı vardı.                         Cemiyet öğrencilerin daha nitelikli yetişmeleri, kendilerine harcanan para ve emeğin daha iyi                  değerlendirilmesi için, bu usulün kaldırılması hakkında yeni bir karar aldı. 1940 yılından itibaren                       sınıfta kalan öğrenciler mecburi tasdikname ile Okul’dan uzaklaştırılmaya başlandı.

 

1940’lı yıllarda Başbakanlar Recep Peker, (Cemiyet Üyesi de olan) Hasan Saka ve Şemseddin Günaltay, Darüşşafaka ile yakından ilgilendiler, özellikle kız öğrencilerin Okula kabul edilmesi için girişimlerde bulundular, hükümetleri Darüşşafaka’ya destek verdiler.

1945                      Fransızca’nın yanı sıra İngilizce eğitimi de verilmeye başladı.

 

1949                      Yükseköğrenim gören Darüşşafaka mezunları için, Fatih’te Atabinen Yurdu açıldı.

 

1951                      Darüşşafaka Lisesi basketbol takımı 1950-51 sezonunda İstanbul liseler şampiyonu oldu.                     Böylece Darüşşafaka basketbolu hareketlendi. Darüşşafaka Spor Kulübü’nde futbol ve voleybol                               ağırlıklı süren spor etkinliklerine ek olarak basketbol şubesi kuruldu. Kulübün amatör basketbol                              takımı 1961 yılında liglere katılmaya başladı. Daha sonraki yıllarda şampiyonluk kupalarını                     birkaç kez müzesine taşıdı, milli takıma başarılı oyuncular kazandırdı.

 

1953                      Cemiyet, bir tüzük değişikliği ile Darüşşafaka Cemiyeti adını benimsedi.

 

1954                      Şair ve yazar Sait Faik Abasıyanık öldü. Annesi Makbule Abasıyanık, yazarın isteği üzerine                 kitaplarının telif haklarını ve bazı malvarlıklarını Darüşşafaka Cemiyeti’ne bağışladı ve yazarın                 ölüm yıldönümlerinde (11 Mayıs) bir önceki yılın en beğenilen hikaye kitabına verilmek üzere                    “Sait Faik Hikaye Armağanı”nı kurdu (1955). (Bu Yarışma son yıllarda Darüşşafaka ve Yapı                      Kredi Yayınları tarafından düzenlenmektedir.) Yazarın Burgazada’daki evi Darüşşafaka                                      tarafından müze olarak halkın ziyaretine açıldı (1964).

 

1955                      1955-56 öğretim yılı Darüşşafaka Lisesi için önemli bir dönüm noktası oldu. Yeni bir düzenleme                          ile İngilizce öğretim yapılan bir kolej statüsüne geçildi, iki yıllık hazırlık sınıfı konarak eğitim 8                 yıla çıkarıldı, fen ve matematik dersleri İngilizce okutulmaya başladı.

 

1957                      İstanbul’un yanı sıra Ankara, İzmir ve Adana illerinde de Darüşşafaka için öğrenci seçme                   sınavları yapılmaya başladı.

 

1958                      Darüşşafaka’nın geleceğini güven altına almak, daha güçlü ve gelirlerini sürekli kılmak                                             amacıyla, yatırım politikalarında köklü değişiklikler yapıldı. Bu kapsamda yaptırılan, Şişli                                   Halaskargazi Caddesi’nde bir alışveriş ve eğlence merkezi niteliğindeki “Darüşşafaka Sitesi”nin                             inşaatı tamamlandı ve Başbakan Adnan Menderes tarafından hizmete açıldı. Site sonraki                          yıllarda İstanbulluların uğrak yeri oldu ve geliri Cemiyet’in bütçesinin yarısını oluşturdu.

 

1964                      Babaları hayatta olan fakat yeterli maddi imkanı olmayan yetenekli çocuklar da Okula kabul                     edilmeye başladı. Bu uygulama 1976 yılında sona erdi.

 

1966                      Darüşşafaka Osmanbey Çemberlitaş Sitesi açıldı. Yönetim Kurulu “Bütçenin büyük kısmını                 karşılayan istikrarlı bir gelir sağlanmış olmakla Darüşşafaka’nın geleceği teminat altına girmiş                    bulunmaktadır” açıklamasını yaparak, Yönetim Kurulu Başkanı Fettah Aytaç’ın, Darüşşafaka’nın                 gerek eğitim alanındaki gelişmesi, gerek bu iki site inşaatı için sarf ettiği emek ve gayreti övdü.

 

1969                      İnşaatlar için Emlak Kredi Bankası’ndan alınan krediyi ödemede güçlükler doğdu. Fettah                                  Aytaç’ın uzun uğraşları ve Başbakan Süleyman Demirel’in katkılarıyla, 1185 sayılı                                    “Darüşşafaka’nın Türkiye Emlak Kredi Bankası’na olan borçlarının tasfiyesi hakkında kanun”                 çıkarıldı ve kredinin geri ödemesi 20 yıla yayıldı.

 

1971                      Yönetim Kurulu 1969’da bir “Kız Koleji” binası yapılması ve karma eğitime geçilmesi kararını                 aldı. Projesi Ordinaryus Prof. Yüksek Mimar Emin Unat tarafından yapılan tesisler 1971-72 ders                      yılında hizmete girdi ve kız öğrenciler de Darüşşafaka’da eğitim görmeye başladı. Böylece,                               kuruluştan beri bir çok kereler niyetlenilmesine rağmen hayata geçirilememiş olan bu düş                              gerçekleştirilmiş oldu.

 

1972                      Konferans ve spor salonları, modern bir mutfak, yemekhane, laboratuarlar ve lojmanlar gibi                        ilavelerle,   beş katlı olarak yenilenen okul binası Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay tarafından                           hizmete açıldı. Böylece tarihinde ilk kez Darüşşafaka bir Cumhurbaşkanı tarafından                                          şereflendirilmiş oldu.

 

1973                      Kıbrıs Barış Harekatı’nda şehit olan askerlerin çocukları sınavsız olarak Okula kabul edildi.

 

1979                      Darüşşafaka ilk kız mezunlarını verdi.

 

1992                      1991 yılı mali durum tablosu, Cemiyetin yıllık giderlerinin gelirlere oranını % 37 olarak                                             gösteriyordu. Oluşan bütçe fazlaları ile, günün şartları için artık yetersiz hale gelen Fatih’teki                   tesislerden taşınılması ve huzurevleri oluşturulmasına karar verildi. Hazine’ye ait olup Milli                         Savunma Bakanlığı’na tahsis edilmiş, ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na                                     devredilmesi söz konusu olan Büyükdere Caddesi Maslak Balabandere mevkiindeki arazinin bir                           kısmı, yoğun girişimler sonucunda, Milli Savunma Bakanı Zeki Yavuztürk’ün yakın ilgisi ve                       devrin Cumhurbaşkanı Kenan Evren’in de devreye girmesiyle Cemiyet’e intikal etti. Mimari proje                             için bir yarışma açıldı ve jüri oluşturuldu. Birinciliği Y. Mimar Dr. Fatih Gorbon’un projesi                                         kazandı. Maslak kampüsünün inşaatına başlandı.

 

1994                      Yeni kampüs hizmete girdi. Fatih’teki 120 yıllık bina boşaltılarak Ziraat Bankası’na satıldı.

 

1995                      1980’li yılların ortalarından itibaren Darüşşafaka Lisesi mezunlarının üniversite giriş                                             sınavlarındaki başarı grafiği düşme eğilimi gösteriyordu. 1992’de “Darüşşafaka Eğitim Öğrenim                         Düzeyini Geliştirme Projesi” kapsamında bir panel toplantısı düzenlenmiş, 1994’de başarısızlık                 nedenlerinin belirlenmesi için bir araştırma yaptırılmış ve ardından eski müdürlerden Prof. Dr.                             Bozkurt Güvenç, Prof. Dr Barlas Tolan ve Doç. Dr. Pervin Olgun tarafından bir rapor                                  hazırlanmıştı. Bu rapor Ocak 1995’de “Yirmibirinci Yüzyıla Doğru Darüşşafaka” adlı forumla                     camiada tartışmaya açıldı. Zayıflayan Darüşşafaka Ruhu’nun tekrar canlandırılması, öğrenci                     seçimi tabanının genişletilmesi, öğretmen kadrosunun kuvvetlendirilmesi, mezunlara okul içinde                              görevler verilmesi, bir okul-aile birliği kurulması, öğrencilere üniversite tercihleri ve meslek                     seçimi konusunda daha etkili danışmanlık verilmesi, öğrenci ile Cemiyet arasında daha yakın                            ilişki kurulması önerilerinin öne çıktığı tartışmalar sonucunda, Okulun geleceğine yönelik birçok                yeni açılım gündeme geldi. Darüşşafaka yabancı dilde eğitim yapan Anadolu Lisesi statüsünde                        bir okul olarak tanımlandı.

 

1997                      Yeni kampüsün yapımı Cemiyet’in fazla fonlarını tüketmişti. Darüşşafaka’ya yeni bir bağış akımı                         yaratmak, mali olanakları yüksek insanlara ileri yaşlarına huzurlu ve konforlu bir yaşam                                           sağlamaya dayalı yeni bir bağış ve finans modeli olarak kararlaştırılan “huzurevleri” projesinin ilk                      örneği olarak “Darüşşafaka Yakacık Sitesi” hizmete girdi. Maslak’taki spor tesisleri aynı yıl                          tamamlanarak açıldı.

 

1998                      Darüşşafaka’nın tarihi araştırılarak, Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı işbirliğiyle                            “Darüşşafaka Tarihi 1863-1994” adlı kitap yayınlandı.

 

1999                      17 Ağustos depremzedesi 41 öğrenci Okula sınavsız alındı. Ayrıca 1997-2007 döneminde                          toplam 78 şehit asker ve polis çocuğu sınavsız kabul edildi.

 

2003                      Bingöl depremzedesi 108 öğrenci bir süreliğine Darüşşafaka’da misafir edildi.

 

2004-2005            Huzurevleri projesine devam edildi. Maltepe ve Şenesenevler “Rezidansları”, fizik tedavi ve                             rehabilitasyon merkezi ile “özel bakım ünitesi” kapılarını bağışçılara açtı.

 

2006                      Özel Darüşşafaka Lisesi, mirasını ve kitaplarının gelirini Darüşşafaka’ya bağışlamış olan                                     yazarımız Sait Faik Abasıyanık anısına, İstanbul Liseleri arasında “Hişt, Hişt, Genç Sait Faik”                  öykü yazma yarışmaları düzenlemeye başladı.

 

2007                      Cemiyet ve Okul yönetiminde köklü değişiklikler ve yenilenmeler gerçekleşti:

 

  • Cemiyet ve Okul yöneticileri, öğretmenler, öğrenci ve okul-aile birliği temsilcileri ile toplumun önde gelen ve eğitim alanında uzman kişilerinin          katılımıyla düzenlenen dizi toplantılar sonucunda Darüşşafaka’nın gelişimine          rehberlik edecek bir beş yıllık stratejik plan (2007-2012) oluşturuldu.

 

  • Darüşşafaka Web sitesi, darussafaka.org yenilenerek aktif hale getirildi.

 

 

  • Urla (İzmir) Rezidansı açıldı.

 

  • Özel Darüşşafaka İlköğretim Okulu tarafından, Darüşşafaka mezunu ve öğretmeni, gazeteci ve yazar Ahmet Rasim anısına, İstanbul İlköğretim         Okulları arasında “Ahmet Rasim Yaşıyor” adı altında gazete yazıları yazma                yarışmaları başlatıldı.

 

  • Darüşşafaka Cemiyeti kuruluşunun 145. yılını kutladı.

 

    • Eğitimde fırsat eşitliği ilkesinin uygulamasını derinleştirmek, olanakları büyük şehirlere göre kısıtlı fakat yüksek yetenek sahibi olan taşra öğrencilerinin                      Darüşşafaka giriş sınavlarında başarılarını yükseltmek amacıyla, bilgi                                   ölçümüne dayalı sınav sisteminden zeka, yetenek ve yaratıcılık ölçümüne                    dayalı sınav sistemine geçildi ve sınav yapılan il sayısı arttırıldı.

 

  • Darüşşafaka’nın bilinirliğini arttırmaya ve bağış tabanını genişletmeye yönelik faaliyetlere hız verildi: Darüşşafaka Velilerini Arıyor programı Darüşşafakalılararası Yıllık Bağış Kampanyaları başlatıldı

 

  • Türkiye İş Bankası işbirliğiyle “81 ilden 81 öğrenci” projesi başlatıldı ve bu kapsamdaki ilk öğrenciler eğitime başladı.

 

 

  • Darüşşafaka öğretmenlerinin geliştirilmesine yönelik köklü ve sürekli bir dizi eğitim programı başlatıldı.

 

 

CEVAP VER

Please enter your comment!
Please enter your name here